Холдар № 2

Шыла па майстар-класу Марыі, што вядзе блог M'art. Тое-сёе змяніла. Зноў неідэальны, пэўна застанецца мне )))

Фотазаданне

Проста не змагла мінуць фотазаданне ад Я - фотограф "Малая глубина резкости" Першае фота зроблена выпадкова, даўно і не для фотазадання, таму проста паказваю.

Ідэя была зрабіць мінімалістычныя здымкі. 

 З карыцай і паўдзельнічаю ў заданні.

Банар самаго задання. Ціснем і атрымліваем асалоду ад цудоўных прац!

Вясновыя падарункі.

    Я не святкую 8 сакавіка, не люблю, калі мяне віншуюць у гэты дзень, але падабаецца назіраць за тымі, для каго гэта сапраўднае свята, якое чакаюць, да якога рыхтуюцца. Вельмі падабаецца бачыць кветкі на кожным кроку і назіраць за мужчынамі ))) Каб гэта было проста свята вясны, было бы цудоўна, а жаночы дзень - гэта... бр-р-р.  

    Гэты букецік з цукерак рабіўся, ні больш чым знак увагі, які ні да чаго не абавязвае,  дробязь.

У адказ я атрымала вось такі падарунак. Галя, дзякуй! Усё ты трапіла! Я абавязана зрукадзельнічаць штосьці больш прыстойнае, чым 9 цукерак у паперы )))

Рэч проста шыкоўная! І прыгожая, і зручная і... і слоў не хапае ад захаплення!

Зараз у куфэрку захоўваецца ўсё патрэбнае і неабходнае для бягучага працэсу. Ура адной пачварнай скрыняй менш, шуфлядак жа няма (яшчэ не навучылася шуфляды рабіць). 

Ну і напрыканцы мая расліна, дакладней ужо дзве.  Вясна мацнее...

Чахол для спіц і кручкоў

Яшчэ адзін чахольчык, які пашыты па майстар-класу Насці. Гэтым разам імкнулася шыць без імправізацыі, усё як трэба па этапах, бо чахол шыўся ў падарунак. Вынікам вельмі задаволена, ўсё атрымалася выдатна, без пераробак і без кампрамісаў.

Шапка, шалік і восеньскія каты.

Адным выдатным восеньскім днём пачала вязаць сабе шапачку. Дайшлі рукі да ніткак з цукеркі (Алёнушка, прывітанне!).  Шапачку звязала хутка, з першага раза за вечар. Такая мяккая атрымалася, што захацелася мне да камплекту яшчэ і шалік звязаць, тым больш выпадкова знайшла гэтыя ж ніткі. Звязала, зіму аднасіла, а паказаць забылася.

Пачала вязаць у лістападзе, калі былі ў вёсцы. Вакол такая цішыня, што нават размаўляць страшна. Усе навакольныя каты сабраліся на нашым надворку. Котка  Рыска ўжо бяззубая, дзікаватая, сапраўдная  драпежніца і паляўнічая.

Сусецкі кот (мянушку не памятаю), такі разбэшчаны і нахабны, што ой-ой, але і вельмі ласкавы (асабліва, калі галодны).

Не, ну згадзіцеся, чым не сакавіцкія каты, хоць і сфатаграфаваныя ў лістападзе )))

Чахол для кручкоў.

Дзякуй, Насцёна, разам з табою чахольчык пашыўся хутка і з вялікім задавальненнем!

А так выглядае мая вясна  )))

СП арганайзер для кручкоў. Першы этап.

Сёння пішу справаздачу па сумеснаму пашыву арганайзера. А пачну з няшчаснага чахла на машынку.

Так усё цудоўненька пачыналася, нават карункі звязала. А потым як пачала яго круціць, вярцець, рэзаць ды крэмзаць, што ў выніку вось што атрымалася ) 

Кошычак падвіс на стадыі завяршэння. Спадзяюся, адзін з кавалкаў і стане арганайзерам для кручкоў. Загадзя зрабіла бейку, бо па-іншаму ну ніяк.

Тут усё проста і зразумела: падкладка, клапан, кішэня.

Наташа і Галя, вашы адрасы атрымала,  сюрпрызы ўжо падрыхтаваныя, засталося, толькі выбрацца на пошту. Не паблытаць бы ))

Прылады з мінулага. Працяг...

 Cёння вы даведаецеся, што ж за драўляная скрыначка дасталася мне ў спадчыну. І негледзячы на тое, што адказа было ўсяго два, сярод іх ёсць дакладны. Не буду дарэмна марнаваць час, паказваю.

Такім чынам, у нас ёсць пераможца! Наташа, чакаю твой паштовы адрас на e-mail: 212898740@qip.ru  Не ведаю, ці святкуеш ты 8-е сакавіка, у любым выпадку павіншую цябе з надыходам вясны )))

Хачу яшчэ павіншаваць кагосьці (а можа Наташа зноў будзе першай, то тады павялічу ёй падарунак))), таму размяшчаю яшчэ адно фота-загадку, а дакладней яго частку. Што гэта? І я не засушаную ружу маю на ўвазе ))) Падказка: гэтай рэччу мы не карыстаемся.

Прылады з мінулага.

 Ад прадзедаў спакон вякоў
Мне засталася спадчына...

Калі я чую гэтыя радкі верша Янкі Купалы, то заўсёды ўспамінаю нашу вёску і хату, дзе вырас бацька. Мае матуля і тата толькі летам жывуць тут,  а я прыязжаю час ад часу, каб адпачыць душою і супакоіць сэрца.

Але гэты расповед не пра спадчыну майго бацькі, а пра маю маленькую ўласную спадчыну. Рэчы якім ужо шмат год, якія я вельмі шаную і берагу, але і карыстаюся. А пачну з нажа для фота, які быў выраблены ў 1978 годзе ў г. Грозны і каштаваў усяго 60 савецкіх капеек.

Дзіракольчык. Невядома адкуль ён. Ён працуе - гэта галоўнае.

А што гэта за скрыначка? Хто першы здагадаецца, а можа ведае дакладна, той атрымае ад мяне невялічкі падарунак. Пішыце ўсе свае здагадкі.

А скончыць хачу самай маёй самай дарагой рэччу. Гэта нажніцы маёй бабулі, у якой былі залатыя рукі. Нажніцы зроблены з вельмі якаснай сталі. Мой муж (сапраўдны аматар халоднай зброі) быў у лёгкім шоку, калі ўбачыў кляймо. Для знаўцаў марка сталі 75, гаворыць сама за сябе. Ёсць чым ганарыцца.

Дарэчы, карункі, што на фотаздымку, таксама з бабулінага куфра. Памятаю, што падобнымі карункамі быў упрыгожаны падзор на ложку.
З фотаздымкам нажніц паўдзельнічаю ў фотазаданні "Антиквариат, винтаж, ретро" в блоге "Я - фотограф".

Блакітны анёлак і ружовыя прышчэпкі.

Віншую ўсіх праваслаўных вернікаў з Раством Хрыстовым і жадаю ўсім толькі светлых і добрых думак,  шчырасці і зычлівасці, здзяйснення мар і надзей! 

 

 Каб зрабіць фотаздымкі сваіх прышчэпак больш святочнымі, пазычыла анёлка, якога нехта падарыў маці майго мужа (не вельмі люблю слова "свякруха"), таму схему анёлка не ведаю. А гісторыя стварэння гэтых прышчэпак такая. Усё пачалося з таго, што Наташа пашыла вельмі прыгожую і патрэбную рэч - вось такія кішэні. У той жа дзень мой спіс жаданняў стаў большы яшчэ на адзін пункт ))) Я ўжо ў думках і тканіны выбіраю, і аздабленні розныя прыдумваю. А пачаць вырашыла з прышчэпак. Ну як у такую прыгожую (у марах) кішэню складваць мае ўжо страшэнныя прышчэпкі?!