Восеньскі водар адметны, прыемны,
Здаецца звычайным і трошкі таемным.
Гэта водар ужо адышоўшага лета,
Утульна ахутвае ён быццам бы пледам.
Пахне восень дажджом і лісцем апалым,
Гарачай гарбатай і кніжкай цікавай,
Смачнай аладкай з бабулінай печы,
Сумным настоем, ад якога ня збегчы.
Восень пахне камусьці грушай духмянай,
Раніцай ціхай і кубачкам кавы,
Можа яблыкам спелым і грыбамі ў лесе,
Альбо парасонам пакінутым дзесьці.
Можа ветрам халодным, што сціхае пад вечар,
Яшчэ чымсьці цёплым, як з сябрам сустрэча.
Для кожнага пах гэты – свой, асаблівы,
Бо восеньскі водар – гэта пах успамінаў.
No comments:
Post a Comment