СП арганайзер для кручкоў. Першы этап.

Сёння пішу справаздачу па сумеснаму пашыву арганайзера. А пачну з няшчаснага чахла на машынку.

Так усё цудоўненька пачыналася, нават карункі звязала. А потым як пачала яго круціць, вярцець, рэзаць ды крэмзаць, што ў выніку вось што атрымалася ) 

Кошычак падвіс на стадыі завяршэння. Спадзяюся, адзін з кавалкаў і стане арганайзерам для кручкоў. Загадзя зрабіла бейку, бо па-іншаму ну ніяк.

Тут усё проста і зразумела: падкладка, клапан, кішэня.

Наташа і Галя, вашы адрасы атрымала,  сюрпрызы ўжо падрыхтаваныя, засталося, толькі выбрацца на пошту. Не паблытаць бы ))

Прылады з мінулага. Працяг...

 Cёння вы даведаецеся, што ж за драўляная скрыначка дасталася мне ў спадчыну. І негледзячы на тое, што адказа было ўсяго два, сярод іх ёсць дакладны. Не буду дарэмна марнаваць час, паказваю.

Такім чынам, у нас ёсць пераможца! Наташа, чакаю твой паштовы адрас на e-mail: 212898740@qip.ru  Не ведаю, ці святкуеш ты 8-е сакавіка, у любым выпадку павіншую цябе з надыходам вясны )))

Хачу яшчэ павіншаваць кагосьці (а можа Наташа зноў будзе першай, то тады павялічу ёй падарунак))), таму размяшчаю яшчэ адно фота-загадку, а дакладней яго частку. Што гэта? І я не засушаную ружу маю на ўвазе ))) Падказка: гэтай рэччу мы не карыстаемся.

Прылады з мінулага.

 Ад прадзедаў спакон вякоў
Мне засталася спадчына...

Калі я чую гэтыя радкі верша Янкі Купалы, то заўсёды ўспамінаю нашу вёску і хату, дзе вырас бацька. Мае матуля і тата толькі летам жывуць тут,  а я прыязжаю час ад часу, каб адпачыць душою і супакоіць сэрца.

Але гэты расповед не пра спадчыну майго бацькі, а пра маю маленькую ўласную спадчыну. Рэчы якім ужо шмат год, якія я вельмі шаную і берагу, але і карыстаюся. А пачну з нажа для фота, які быў выраблены ў 1978 годзе ў г. Грозны і каштаваў усяго 60 савецкіх капеек.

Дзіракольчык. Невядома адкуль ён. Ён працуе - гэта галоўнае.

А што гэта за скрыначка? Хто першы здагадаецца, а можа ведае дакладна, той атрымае ад мяне невялічкі падарунак. Пішыце ўсе свае здагадкі.

А скончыць хачу самай маёй самай дарагой рэччу. Гэта нажніцы маёй бабулі, у якой былі залатыя рукі. Нажніцы зроблены з вельмі якаснай сталі. Мой муж (сапраўдны аматар халоднай зброі) быў у лёгкім шоку, калі ўбачыў кляймо. Для знаўцаў марка сталі 75, гаворыць сама за сябе. Ёсць чым ганарыцца.

Дарэчы, карункі, што на фотаздымку, таксама з бабулінага куфра. Памятаю, што падобнымі карункамі быў упрыгожаны падзор на ложку.
З фотаздымкам нажніц паўдзельнічаю ў фотазаданні "Антиквариат, винтаж, ретро" в блоге "Я - фотограф".

Блакітны анёлак і ружовыя прышчэпкі.

Віншую ўсіх праваслаўных вернікаў з Раством Хрыстовым і жадаю ўсім толькі светлых і добрых думак,  шчырасці і зычлівасці, здзяйснення мар і надзей! 

 

 Каб зрабіць фотаздымкі сваіх прышчэпак больш святочнымі, пазычыла анёлка, якога нехта падарыў маці майго мужа (не вельмі люблю слова "свякруха"), таму схему анёлка не ведаю. А гісторыя стварэння гэтых прышчэпак такая. Усё пачалося з таго, што Наташа пашыла вельмі прыгожую і патрэбную рэч - вось такія кішэні. У той жа дзень мой спіс жаданняў стаў большы яшчэ на адзін пункт ))) Я ўжо ў думках і тканіны выбіраю, і аздабленні розныя прыдумваю. А пачаць вырашыла з прышчэпак. Ну як у такую прыгожую (у марах) кішэню складваць мае ўжо страшэнныя прышчэпкі?! 

31 снежня

Сёння я атрымала падарунак!!!  Мой хросны сынок і яго матуля зрабілі мне вельмі прыемны сюрпрыз. Паштоўка, цукеркі, штамп і набор гузікаў. Паштоўка адпраўляецца ў архіў да астатніх Мішкіных малюнкаў, размалёўкаў і інш, якія я збіраю, каб потым можа на 18-годдзе падарыць, яшчэ не вырашыла, пакуль усё толькі збіраю.

Адвэнт-каляндар № 2

Спачатку віншую ўсіх, хто сёння святкуе Божае Нараджэнне, свята, якое прыносіць надзею і вялікую радасць! Асаблівыя прывітанне і віншаванні дасылаю каталікам з Гродзеншчыны ))). 

Набліжэнне гэтага свята, святочны настрой і сумленне, якое не давала спакою, зрабілі амаль немагчымае. За два дні, з матэрыялаў, што былі ў наяўнасці, я зрабіла для хросніка адвэнт.  Гэта неканчатковы выгляд, але апошнія змены ўжо не такія значныя, я толькі напісала нумарочкі і паабразала ўсе хвасты.

Святочны настрой ёсць!

    Вось і я атрымала свой падарунак! Прыляцеў ён з Украіны ад самай лепшай снягуркі ў свеце - Вікі, якая вядзе цудоўны блог По неизведанным дорожкам... Каб атрымаць 100% сюрпрыз, я нават не заходзіла да яе ў блог. Так смешна зараз успамінаць, як хвалявалася Віка за свой падарунак, калі мы перапісваліся з ёй наконт адраса. Я атрымала сапраўдны скарб!!! Сказаць, што мне ўсё спадабалася - гэта нічога не сказаць. Я такая шчаслівая!!! Сэрца проста выскоквае ад захаплення і радасці!!! Здіўляе, як Віка зразумела, што мне падабаецца, можа думкі прачытала?.. Спачатку ўсё маё багацце разам: 

 Тканінкі шыкоўныя, якасць выдатнейшая,  колеры цудоўныя. М-м-м... абажаю!

Далей мае любімыя стужачкі і карункі, якіх ніколі шмат не бывае. Дарэчы, чырвонай стужачкі амаль ужо не засталося, праз некалькі дзен пакажу, куды яна дзелася.

Ну а тут усё зразумела. А-а-а!!! Якое усё прыгожанькае!!! Гэта ж мая хвароба. Аднойчы мяне спыталі, як я здымаю стрэс (я ж не п'ю, але і спортам ніякім не займаюся...) Як-як... гузікі перабіраю! 

І нарэшце самае галоўнае, самае доўгачаканае. Гэта мая мара. Вельмі хацела вышыўку, але баялася нават спадзявацца... Та-да-м!!! Фота ўзяла Вікіна, бо мае дрэнна атрымаліся. Яшчэ больш фотаздымкаў ТУТ. Такіх маленькіх крыжыкаў я яшчэ не бачыла, такая неверагодная дасканалая праца, нават дакранацца страшна. І ніякія фотаздымкі не перадаюць усю прыгажосць гэтага пінкіпа. Гэта шэдэўр!

Дзякуй вялікі, Віка, дзякуй за віншаванне і цёплыя словы ў паштоўцы, за сапраўднае багацце, за чароўную казку, якую ты мне падарыла. 

Новы год усё бліжэй...

А я ўжо нічога не паспяваю... Галоўнае паспела падрыхтаваць усё для навагодняга абмену з Кацяй. Ларысачка пасылку ўжо атрымала, таму паказваю свае самаробкі, а то вы зусім пра мяне забудзецеся, бо і каментаваць не паспяваю. Прабачце мяне, яшчэ два тыдні і гэты вар'яцкі гандаль спыніцца, і я вярнуся да вас, мае любыя.

Фотарамка-магніт на лядоўню.

 Вельмі цікава было зрабіць нешта новае і зусім іншае, тым больш магнітныя лісты даўно чакалі свайго часу.

 

 Магніцік атрымаўся 12х12 см, акенца 10х10 см. Замест шкла - празрыстая плёнка ПЭТ-Э.

Холдар для дакументаў "Бхадо"

   Прывітанне, мае любыя! Нарэшце пачалася восень! Падабаецца ўсё восеньскае: і бабіна лета, і лістапад, і нават самыя змрочныя дажджлівыя вечары. Восень - гэта час самага прыгожага неба і водару грыбоў ў лясах, гэта час, калі ўсё навокал пачынае сумаваць аб адышоўшым леце і сум гэты ціхі і светлы.

    А гэта водгук лета і мары пра адпачынак ))) Даўно ўжо хацела пашыць сабе арганайзер для розных дакументаў, што патрэбны мне для працы, а дзякуючы конкурсу і пашыўся. Вырашыла так, калі добра атрымаецца, то адпраўлю на конкурс. Атрымаўся больш-менш, касякі ёсць, але ж нават ледзь не патрапіў ў 10-ку лепшых, чым я вельмі задаволена, не разлічвала на такі вынік. Дзякуй вялікі ўсім, хто аддаў свае галасы!